بهینه سازی تجزیه زیستی نفت خام توسط باکتری های acinetobacter calcoacticus bs و pseudomonas aeroginosa as جداسازی شده از خلیج فارس

آلودگی نفتی در محیط های دریایی یک مساله جهانی است.سالانه مقادیر زیادی نفت وارد محیط های دریایی می شود. خلیج فارس به دلیل موقعیت استراتژیک خود محل عبور بیش از 60 % نفت خام مورد نیاز جهان است که لقب آلوده ترین دریای جهان را به خود اختصاص داده است. برای جداسازی باکتری های تجزیه کننده نفت خام از شن های ساحلی و آب آلوده به نفت در خلیج فارس نمونه برداری انجام شد. سپس باکتری های تجزیه کننده نفت خام با کشت در محیط اختصاصی مورد غربالگری قرار گرفتند. سویه هایی که رشد و حذف نفت بالاتری داشتند انتخاب و با روش های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی شدند. این سویه ها که به جنس های acinetobacter وpesudomonas تعلق داشتند، برای ادامه تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. برای طراحی تاگوچی، 6 عامل (دما، منبع نیتروژن، سورفکتانت، غلظت نفت، منبع کربن اضافی و باکتری تجزیه کننده) در نظر گرفته شد که 5 عامل آن دارای 3 سطح و عامل دما دارای 2 سطح بود که برای آن آزمایش l18 طراحی شد. نتایج به دست آمده از آزمایش های تاگوچی نشان داد که دما تاثیری در تجزیه ندارد و تجزیه زیستی می تواند در دامنه دمایی c° 37-30 صورت پذیرد. منبع نیتروژنی nh4)2so4) بهترین منبع نیتروژنی می باشد. تجزیه در حضور سورفکتانت نسبت به عدم حضور آن با سرعت بیشتری صورت می گیرد و از دو سورفکتانت به کار رفته، tween 80 موجب اثر بیشتری در تجزیه می شود. با افزایش غلظت نفت از 1 به 4 % تجزیه به طور قابل توجهی کاهش می یابد. با حضور منبع کربن دیگری همراه با نفت تجزیه سرعت بیشتری می یابد. کشت مخلوط هر دو سویه as و bs و سویه a. calcoaceticus bs، اثر یکسانی در تجزیه نفت دارند و هر دو سطح به مراتب بالاتر از p. aeruginosa as می باشند. مجموع توزیع از کلیه عوامل برابر با 3/95% می باشد که 7/4% باقیمانده را می توان به خطای آزمایش ها نسبت داد. در نهایت کارایی طراحی تاگوچی انجام شده برابر 77 % می باشد. با به کارگیری سویه های به دست آمده در این تحقیق و همچنین نتایج حاصل از شرایط بهینه در آزمایش های تاگوچی و امکان سنجی کارایی این سویه ها در آب شور، می توان در سطح میدانی، آلودگی های نفتی ایجاد شده در خلیج فارس را به نحو مطلوبی برطرف کرد.